‘Op naar de vlinders in de wind!’

Het waaide echt heel hard, die dag.
30 april, meivakantie.
Ik vind trouwens, dat dat niet moet kunnen.
Meivakantie in april.
Maar dat terzijde.

Het waaide echt heel hard, en de zon scheen.
En hoe!
Het moest wel een goede vlinderdag worden, maar jeetje.. zouden diezelfde vlindertjes niet van hun bloempjes af wiebelen, of mij in sneltreinvaart voorbij waaien, in plaats van dat ik ze mooi zou kunnen fotograferen?

Eigenlijk kon het me niet schelen.
Eigenlijk wilde ik heel, heel graag veel verschillende vlinders zien, en eigenlijk keek ik heel erg uit naar het eerste juffertje in het veld.
Het enthousiasme dat ik voel bij zulke gedachten… het verbaast me nog steeds.
Het kriebelt en het blijft kriebelen, tot.
Maar het automatisme waarmee ik beren op mijn weg bedenk, dat is er ook.
Ook verbazingwekkend, maar dan op een andere manier.

Het mooie aan een passie hebben, is dat het overwint.
Het overwint altijd en natúúrlijk ging ik!
Op naar de vlinders in de wind!

Oranjetipje

Als eerste zag ik een oranjetipje.
Wat zijn ze mooi!
Iedere keer opnieuw als ik ze zie dan kan ik niet anders dan ze echt heel mooi vinden.
Toen ik opeens ook een vrouwtje zag en ze samen in de wind om elkaar heen zag cirkelen, maakte ik in gedachten een superdansje.
(Ik moest ze natuurlijk wel in de gaten houden)
Zo gaaf om te zien!
Toen ze samen richting het gras gingen en ik daar de kans kreeg foto’s te maken.. wauw!

Terwijl ik verder liep zag ik ook een smaragdlibel.
‘O! Die zijn er ook al! Het was er maar eentje, maar o! misschien kom ik dan ook wel juffertjes tegen! De vuurjuffer, die vliegt al! Dat moet lukken!’

Citroenvlinder en ’t groentje

Ik zag een citroenvlinder wapperen aan een dagkoekoeksbloem.
Dat is moeilijk foto’s maken hoor!
En toch vind ik dat het best gelukt is.

Helemaal moeilijk was dit kleine groentje in de wind.
Maar toen kon het me al helemaal zeker niet meer schelen of de foto’s wel of niet zouden lukken.
’t Groentje!
’t Groentje op een plant met prachtig paarse bloempjes!
Het zag er schitterend uit! Het was smullen. Het was helemaal waar ik telkens opnieuw zo ontzettend enthousiast van wordt.
Wát een verrassing!

Ik kwam later nóg een groentje tegen!
Verder zag ik ook een hooibeestje, een gehakkelde aurelia, een boomblauwtje en een landkaartje (voorjaarsgeneratie).

Het was heel erg genieten.
In de zon, in de wind, en zoveel zien.
Geweldig.
En het was nog niet ‘op’.
Op het laatste stukje pad voor ik weer bij de auto uitkwam, zag ik een vuurjuffer.
Precies wat ik hoopte!
Ik hoopte er eentje te zien en voilà.. daar laag bij de grond in de luwte.. mijn eerste vuurjuffer dit seizoen!