De kleine parelmoervlinder!

Het was eigenlijk niet de bedoeling er nog op uit te gaan. We waren een groot deel van de dag in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Na de chemokuren van een aantal jaren geleden wil de weerstand van mijn man niet meer zo meewerken. Om de 4 weken ligt hij nu een paar uur aan het infuus voor immunoglobuline. Dit pept zijn weerstand zodanig op, dat hij er weer even tegenaan kan.

We gaan graag naar dit ziekenhuis. Na zoveel jaar kennen ze ons daar, en we vinden er altijd gezelligheid. Toch is zo’n dag natuurlijk zwaar. Je wordt doodmoe van het niets doen. Dus nee.. het was niet echt de bedoeling er nog op uit te gaan. Maar! Ik had op twitter gelezen en gezien dat de vlinderdip voorbij was. En jeetje mina.. het kriebelde ook. Zou het echt zo zijn? Zouden de groot dikkopjes inmiddels ook in Keversbroek vliegen? Zou het er druk zijn?

Ik vond geen rust. En dat is ook niets. Dus ik besloot ondanks mijn vermoeidheid toch even op de fiets te stappen. Het rustig aan te doen, niet te lang te gaan, gewoon even kijken…

Ik was er nog niet of ik zag al een mooie gehakkelde aurelia op een bramenblad zitten. Verderop stapte ik van mijn fiets voor een mannetje platbuik en een mooie juffer. Ik dacht: ‘Wauw, bijna zeven uur in de avond en nog zoveel moois te zien. Wat goed, dat ik toch gegaan ben’.

Gehakkelde aurelia

Platbuik

Blauwe breedscheenjuffer

Keversbroek

Eenmaal in het natuurgebiedje achter ons dorp keek ik mijn ogen uit. Ik zag zoveel vlinders! Witjes, bont zandoogjes, een atalanta en distelvlinders. Ze waren allemaal nog heel druk. Verheugd was ik bij het zien van de pheageavlinder. ‘Ja! Die is er ook weer! Wat fijn dat ie het hier ook nog steeds goed doet.’

Pheageavlinder

Natuurlijk zat deze phegea heel mooi hoog is het gras, tot ik dichterbij kwam met mijn camera. Soms ben je er op tijd bij, soms te laat, en deze keer was eigenlijk te laat, maar leverde het toch een leuk plaatje op. Kijk mij verstoppertje spelen met een vlinder.

Ik stapte weer op mijn fiets. Hoe heerlijk om nog buiten te zijn. Zonnetje, 20 graden, in de avond.
Dáár! Daar zag ik ze! Kleine oranje vleugeltjes. Meerdere! Om elkaar heen cirkelend. Waren het dikkopjes? Snel zette ik mijn fiets weer in de berm en liep ik richting de kant van de zandweg, waar ik ze had gezien. Jaaaaa! Groot dikkopjes!

Groot dikkopje

Ik moet eerlijk bekennen, dat ik bij de eerste dikkopjes dacht dat het om het zwartsprietdikkopje ging. Geen vlekjes op de vleugels, althans.. ik zag ze niet. Maar thuis zag ik opeens de haakjes aan de sprietjes en begon ik de twijfelen. Gelukkig kan ik altijd even overleggen op twitter en al snel had ik duidelijkheid. Allemaal groot dikkopjes. De haakjes aan de sprietjes geven uitsluitsel. Jammer en ook weer niet. Want ze zijn mooi hè?! Álle dikkopjes!

Zoals altijd vlogen er in Keversbroek ook weer heel veel hooibeestjes.

Hooibeestje

Ze worden wel eens verward met de bruin zandoogjes, die ik inderdaad ook zag vliegen. Helaas bleef er niet eentje rustig zitten, maar dat komt nog wel een keer. De bruin zandoogjes zijn hier ook altijd zeer talrijk. Ik zag vanaf mijn fiets weer twee oranje vlindertjes en besloot nog een laatste keer af te stappen. Ik ging er helemaal vanuit dat het weer dikkopjes waren, maar toen ik dichterbij kwam kon ik mijn ogen niet geloven. De kleine parelmoervlinder!

Krijg nou wat! De kleine parelmoervlinder! Joehoe! Ik was super enthousiast en vergat rustig te blijven waardoor ze natuurlijk schrokken en opvlogen. In de vier, vijf jaar dat ik nu fotografeer heb ik ze nog maar één keer voor de lens gehad. Hun vleugels zijn prachtig. De buitenkant van de vleugels, met hun parelmoerachtige vlekjes, ook. Ik heb die helaas niet op de foto kunnen zetten. Ook deze vlindertjes waren ondanks de avonduren nog heel druk.

Ze zaten op en rond bramenstruiken waar ik ze natuurlijk niet overal evengoed kon benaderen. Ik heb er zeker een half uur over gedaan om een beetje een goede foto te maken. Steeds zaten ze te ver weg, was de foto onscherp, of vloog het beestje net weer weg en kon ik niets anders doen dan hopen en wachten tot ze weer terug bij de bramenstruiken kwamen.

Maar het is gelukt! Ik heb er eentje op de foto!
De kleine parelmoervlinder:

Kleine parelmoervlinder