‘Perfect zo. Wat een perfecte middag zo’.

Vrijdag 2 november en heerlijk weer. Niet zo koud, en een stevig zonnetje. Het was Sem die het voorstel deed. “Mam, als wij nu eens de boodschappen gaan doen, dan zetten we jou ergens af en dan kun jij gaan wandelen.” Mijn oren gingen ervan dansen. Hoe heerlijk als je zo’n lieve dochter hebt, en ze je zo goed begrijpt. De boodschappen worden in Heythuysen gedaan, en dus zocht ik een plek daar in de buurt. Het werd landgoed Beijlshof.

Herfst

Het landgoed ligt langs de weg van Horn naar Heythuysen en wordt beheerd door het Limburgs Landschap. De noordgrens wordt gevormd door de Tungelroyse beek. Een kleinere beek in het landgoed is de Reydtbeek. Centraal ligt een hoeve met de naam Beijlshof.

Bij het uitstappen zag ik het al. Misschien was het beter wat minder naar beneden te kijken om te zoeken naar paddenstoelen, en wat meer naar boven, naar de prachtige kleuren van de resterende bladeren aan de bomen. Zo mooi. Echt zo mooi. Ik raakte niet uitgekeken.

Toch even naar beneden gekeken 😉

Bij de hoeve

De drooggevallen Reydtbeek

Toen ik uiteindelijk weer bij de parkeerplaats aankwam, waren Wim en Sem er nog niet. Ik besloot richting de Speckerweg te lopen. Daar kom ik graag als er prachtige wolken in de lucht hangen. Er is daar een plek waar je redelijk ver kunt kijken en die ruimte en rust vind ik heerlijk.

Precies toen ik dacht: ‘Nu is het goed geweest’ kreeg ik een appje. “We komen eraan”. Super. Ik liep ze tegemoet en kon alleen maar concluderen.. ‘Perfect zo. Wat een perfecte middag zo’.