Een pareltje gevonden in het bos!

De dag voor vandaag (4 december) was ik nog wezen wandelen, maar deze dag kriebelde het ook. “Paddenstoelen, paddenstoelen, paddenstoelen”, ging het door mijn hoofd. En “voor je het weet gaat het vriezen en zie je er geen meer”. De zon stond ook zo mooi aan de hemel en het zou het grootste gedeelte van de dag droog blijven. Huppa! Ik vertrok richting het bos achter dagcamping Houtsberg in Nederweert-Eind.

Oorzwammetjes

Ik was nog maar een paar seconden onderweg toen ik vanaf een afstandje een voor mij bijzondere paddenstoel zag staan. Eentje met schubben. Ik had er al vaak foto’s van voorbij zien komen en steeds gedacht: “Zo eentje heb ik nog nooit gezien”. Ik meende dat ze meestal in groepjes stonden, maar deze stond helemaal alleen. Misschien was de rest alweer vergaan!.. Wat een geluk dan, dat ik deze nog mocht treffen!

Een wandelpaadje stijl naar beneden afdalend, zag ik een afgebroken takje liggen met kleine witte ‘roosjes’ erop. Ik ben zo blij met de tip die ik ooit kreeg: ‘Takjes omdraaien’. Ik raad het iedereen die wandelt en tijd heeft aan: draai de takjes om. Ik draaide het takje met de kleine witte ‘roosjes’ dus om, en kijk wat ik zag! Prachtige witte oorzwammetjes. O zo mooi! Ja echt zo super mooi! Nu ik de foto’s weer aan het bekijken ben, kan ik weer zo van ze genieten. Ze stalen de show.

Nog meer bijzonders

Op een bepaald moment moet je dan toch weer verder en het moois achterlaten. Ik leg het takje dan altijd op dezelfde plek terug en draai het ook weer precies zoals het lag. Omdat ik even verderop in de gaten kreeg dat ik ergens een andere afslag dan normaal genomen had, stond ik weer stil om me te oriënteren. Waar was ik? Terwijl ik om mij heen keek, viel mijn oog op hele kleine paddenstoeltjes tegen een stam van een boom. Wauw. Dat had ik nog nooit eerder gezien! Wauw! Kijk nou wat een moois!

Ik besloot het pad te vervolgen en te hopen dat ik vanzelf weer in een omgeving zou komen, die ik zou herkennen. Zo heel groot is het bos daar nu ook weer niet.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik onderweg wel genoten heb van wat ik zag, maar toch pas weer echt rustig was, toen ik weer precies wist waar ik was. Toen ben ik ook weer takjes om gaan draaien.

Prachtig! Deze gele korstzwam. Wat een kleur! Bam!
Het was een behoorlijke tak en het zat behoorlijk vol.
Ik heb met aandacht zitten kijken en ik ontdekte steeds meer aan vormen en structuren en zag opeens ook dat her en der regendruppels een extra schittering aan de zwam gaven. Tot ik een pareltje zag. Echt waar een pareltje in het bos! Dat zijn van die ontdekkingen die voelen als gouden momentjes en cadeautjes die in je schoot vallen. Wauw. Een pareltje in het bos!