Paddenstoelen in de sneeuw

Het is inmiddels 15 januari 2019 en echte sneeuw, een dik pak sneeuw, hebben we nog niet gehad hier in Limburg. In Duitsland en Oostenrijk hebben ze er nu, met al de overlast, de lawines en het bijbehorende gevaar, vast genoeg van. Maar ik niet. Ik kijk er nog altijd hoopvol naar uit. Het zien vallen van sneeuw maakt me blij. Ik voel me dan weer als een kind en wil sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen bouwen, sleeën en als eerste voetstappen achterlaten in een nog onaangetast landschap.

In de nacht van 15 op 16 december 2018 is in Limburg wel wát sneeuw gevallen. Niet heel veel. Niet genoeg om echt het gevoel te hebben in winterwonderland te zijn. Maar wel genoeg voor mij om naar het bos te willen. Ik wist dat er nog paddenstoelen moesten staan en hoe mooi zou dát zijn? Paddenstoelen in de sneeuw.

Muizenstaartje

Nou mooi hè?
En ik zag nog veel meer!

Elfenbank

Plooivlieswaaiertje

Gele trilzwam

Berkenzwam

Tonderzwam en plooivlieswaaiertjes

Mijn oog viel ook op andere winterse tafereeltjes. Bevroren sneeuw dat heel langzaam van blaadjes afschoof. En druppels..

Heel bijzondere druppels zelfs. Zoals onderstaande. Zo mooi hoe het bos hierin reflecteert. Ik zag het per toeval en moest er even voor knielen. Met aandacht keek ik in de druppel en bedacht me: ‘Deze druppel is als een traan waar het leven in reflecteert, zowel van geluk als verdriet..’