Het is inmiddels 15 januari 2019 en echte sneeuw, een dik pak sneeuw, hebben we nog niet gehad hier in Limburg. In Duitsland en Oostenrijk hebben ze er nu, met al de overlast, de lawines en het bijbehorende gevaar, vast genoeg van. Maar ik niet. Ik kijk er nog altijd hoopvol naar uit. Het zien vallen van sneeuw maakt me blij. Ik voel me dan weer als een kind en wil sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen bouwen, sleeën en als eerste voetstappen achterlaten in een nog onaangetast landschap.
In de nacht van 15 op 16 december 2018 is in Limburg wel wát sneeuw gevallen. Niet heel veel. Niet genoeg om echt het gevoel te hebben in winterwonderland te zijn. Maar wel genoeg voor mij om naar het bos te willen. Ik wist dat er nog paddenstoelen moesten staan en hoe mooi zou dát zijn? Paddenstoelen in de sneeuw.

Nou mooi hè?
En ik zag nog veel meer!





Mijn oog viel ook op andere winterse tafereeltjes. Bevroren sneeuw dat heel langzaam van blaadjes afschoof. En druppels..
Heel bijzondere druppels zelfs. Zoals onderstaande. Zo mooi hoe het bos hierin reflecteert. Ik zag het per toeval en moest er even voor knielen. Met aandacht keek ik in de druppel en bedacht me: ‘Deze druppel is als een traan waar het leven in reflecteert, zowel van geluk als verdriet..’
Mooie reportage
LikeLiked by 1 persoon
Mooi hoor Caroline!
LikeLiked by 1 persoon
Mooie serie. Het maken van dergelijke foto’s was hier een zo goed als kansloze misse, want de sneeuw was sneller verdwenen dan ze was gevallen.
LikeLiked by 1 persoon
Als het goed is, komt er nog weer sneeuw aan 😃
LikeLiked by 1 persoon
Cool!
LikeLiked by 1 persoon
een mooie onderneming van jou om die paddestoelen in de sneeuw te gaan fotograferen! prachtig zijn de foto’s!
LikeLiked by 1 persoon
Paddestoelen in de sneeuw is echt een buitenkansje! Mooi van geprofiteerd. Misschien krijgen wij hier aan de kust ook nog een beetje winter…
Groet, Dick
LikeLiked by 1 persoon
Dit is erg mooi, ben jaloers 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Haha, wat een leuke reactie, dankjewel!
LikeLike