Oren gevonden in het bos! ;-)

Dinsdagochtend en de zon scheen volop.
Vandaag wilde ik verder gaan met mijn zolderproject, wat niet veel meer betekent dan daar flink opruiming houden. Driekwart van de spullen die er staan heb ik al in mijn handen gehad. Ik heb ze weggegooid, een ander thuis gegeven, of afgestoft en na het schoonmaken van de vloer weer een nieuw plekje gegeven.
Maar het plan om aan de laatste hoek te beginnen, liet ik heel gauw varen toen ik buiten kwam. De container stond nog aan de kant van de weg en terwijl ik erheen liep om hem binnen te halen, voelde ik warme zonnestralen op mijn wangen. Jee wat was het aangenaam weer.

“Ik wilde de zolder gaan doen, maar het is echt heerlijk weer!”, begon ik eventjes later in de huiskamer tegen mijn man. “Ik ben eigenlijk gek als ik niet ga wandelen, ga je niet mee? Combineren we het met samen lunchen, dat hebben we ook al lang niet meer gedaan”. Tot mijn grote vreugde zei hij ‘Ja!’

– Over het algemeen ga ik het liefst alleen wandelen. Dan kan ik op mijn gemak alles bekijken en me ook gewoon een beetje door mijn intuïtie laten leiden. Van te voren weet ik dan bijvoorbeeld helemaal niet welke route ik ga lopen, de route ontstaat dan als vanzelf op gevoel. –

Maar deze keer had ik er echt zin in samen te wandelen. Samen te genieten, samen om ons heen te kijken, samen te gaan lunchen. Heerlijk!

Judasoren

Meteen op het eerste zandpad zag ik ze in de schaduw liggen. Ze groeiden op een takje, waren eigenlijk nog helemaal niet zo groot, en zagen er nog gaaf uit. Ik vind ze prachtig om te zien en riep enthousiast naar mijn man: “Kijk oorzwammen!” Later moest ik daar in mijzelf hard om lachen. Ik herinnerde me weer dat ze niet oorzwam heten, maar judasoren. Het lijkt erop, maar is toch niet helemaal hetzelfde 😉

Judasoor

Judasoor

Ik was er blij mee ze gezien te hebben. We liepen verder naar een plek waar ik al een paar jaar achter elkaar vliegenzwammen heb zien staan. Ik verheug me erop de rood met witte stippen paddenstoel weer te zien. Op Twitter heb ik er alweer veel foto’s van voorbij zien komen. Wat is hij toch fotogeniek. Ik vind het zo’n mooie, tot de verbeelding sprekende paddenstoel.

Maar tot mijn teleurstelling stond er nog helemaal niets. Ook geen klein, beginnend vliegenzwammetje. Echt niets. Chips.

Mijn man was allang doorgelopen en in versnelde pas probeerde ik hem weer in te halen. Toen ik er bijna was, zag ik een bont zandoogje. Mijn man zou nog even op mij moeten wachten.

Bont zandoogje

Bij een t-splitsing zag ik dat mijn man aan het genieten was van twee boomklevers op een tak boven hem. Ik liep langzaam naar hem toe en ging naast hem staan. We hoorden ook spechten. Hoe langer we stilstonden hoe meer vogeltjes er tevoorschijn kwamen. Super leuk om te beleven.

Weer richting de auto wandelend, kwamen we wel nog wat zwammen en paddenstoelen tegen, maar heel erg veel stond er nog niet.

Zwavelkopjes

Vast het begin van iets moois..

Samen besloten we rechtdoor te lopen, daar waar ik eigenlijk altijd afsla om nog even bij de vennen te kijken. We wilden kijken of er verderop ook nog een mogelijkheid was weer richting de verharde weg te wandelen. Die was er niet. Toch bleek het een goed plan om zo te lopen, want kijk eens wat wij tegenkwamen!

Reuzenzwam

Reuzenzwam

Zo groot! Zo veel! En zo mooi verlicht in de zon.

Ik genoot ervan. Eerdere jaren heb ik ‘m niet gezien, en nu al voor de tweede keer aan het begin van de herfst. Het schijnt een echte parasiet te zijn en einde verhaal voor de boom waarop hij groeit. Het is dan ook echt een joekel. Ik keek nog een keertje om, terwijl ik mijn maag hoorde rommelen. Tijd voor de lunch!